استاد همایون خرم را در محافل ارزنده هنری، ادبی دیگر نمی‌بینم
صبح روز جمعه به تاریخ 29 دیماه سال 91 با خانمی هنرمند و عکاس یک قرار مصاحبه داشتم، دومین جمله این دوست پس از سلام و احوال‌پرسی این بود که متاسفانه صبح امروز رادیو اعلام کرد، استاد همایون خرم به رحمت ایزدی پیوست. از معدود مواردی است که پس از شنیدن خبر فوت قلبم داغ شد و از صمیم قلب غمگین شدم.
در سال جاری 3 بار افتخار حضور در محافلی را داشته‌ام که به قدم‌های این بزرگ مرد نیک نام و افتخار آفرین دنیای موسیقی مزین شده بود و این دوست عکاس و خبرنگار خانم مرجان سعیدی، چندین عکس بسیار زیبا از ما تهیه کرد که طی روزهای آینده در همین وبلاگ قرار می‌گیرند. همایون خرم نماد برجسته عصری بود که موسیقی ایرانی در عین حفظ چارچوب‌ها و بی‌آنکه قالب‌هایش شکسته شود، شاهد نوآوری فراگیری در آهنگسازی و تکنیک نوازندگی و خوانندگی شد، ارکسترهای بزرگ موسیقی ملی با کنار هم گذاشتن سازهای ایرانی و غربی شکل گرفت، و موسیقی ایران شمایل تازه‌ای به خود گرفت که فصل تازه‌ای را در فرهنگ این سرزمین آغاز کرد.
در میان سرامدان این عصر نوآوری، همایون خرم، پرکارترین و یکی از خلاق‌ترینها بود. شمار ساخته‌های او تا هشتصد اثر روایت شده که بسیاری از آنها، از جاودانه‌ترین و محبوبترین قطعات تاریخ موسیقی ایرانی شدند و در خاطرات مردم ایران جای گرفتند.
