ستاره انیس

شمعی که به هر انجمنی می سوزد 

دردا، که دل همچو منی می سوزد 

در سوگ وزیری نه فقط ما و شما 

هر شاعر و اهل سخنی می سوزد 

رباعی فوق از سروده های جناب استاد رضاییان (لوزانی) می باشد 

دلمویه های بزرگان شعر و ادب در سوگ سرهنگ وزیری تسلای خاطر دوستداران ایشان است

سرهنگ ریحانیان پور - شادروان سرهنگ وزیری - جناب آقای رضائیان (لوزانی)

پاس ادب به حد کفایت نگاه دار 

 خواهی اگر ز بی ادبان یابی ایمنی  

 با کم ز خویش هر که نشیند به دوستی  

با عز و حرمت خود خیزد به دشمنی 

در خون نشست غنچه که شد همنشین خار  

گردن فراخت سرو ز بر چیده دامنی 

افتاده باش لیک نه چندان که همچو خاک  

پامال هر نه بهره شوی از فروتنی

خانم انیس - استاد علیرضا تبریزی - خانم مرجان سعیدی

کسی که حالت چشم تو را خمار کشید

درون دیده ی من نقش انتظار کشید

سخن به وصف تو چون آفتاب باید گفت

که نقشبند تو خورشید در غبار کشید

درازدستی گلچین نگر، که در این باغ

دل مرا به هوای تو داغدار کشید

به پایمردی پیک نسیم دارم چشم

که یاد بوی گلم در غم بهار کشید

نصیب مرغ دلم در زمانه بیزاری است 

که چارفصل طبیعت جفای خار کشید

به حیرتم ز تغافل که عمر باید خواند 

شکنجه ای که به زندان روزگار کشید!